Wat betekent Allerheiligen voor mij?
Als ik over een kerkhof wandel, dan bekijk ik de verschillende graven die er staan, De meeste mensen lopen er gewoon voorbij en gaan dadelijk naar hun dierbare. Maar ik kan dan niet, ik zeg niet dat ik alle graven bekijk, maar sommige trekken gewoon mijn aandacht. Waarom? Dat weet ik zelf niet. Vooral op het kerkhof in Engeland, dit kerkhof is zo groot. Maar als ik in Engeland ben dan wil ik mijn Grandad en Grandma bezoeken. En dan wandel over het kerkhof, eerst naar hun graf, vreemd want ik heb mijn Grandma nooit gekend, wie ligt daar, was ze echt zo schitterend als het beeld wat ik van haar heb? En nogmaals vreemd omdat ik niet echt afscheid heb kunnen nemen van mijn Grandad, raar dat hij nu daar is, maar waar is hij eigenlijk? Is hij gewoon dood, weg, verdwenen in het niets? Of is hij echt naar de hemel? En zo ja wat doet hij dan daar?
Maar na mijn bezoek aan hen, wandel ik verder, ik ga naar het oude gedeelte en wandel dan zo voorbij heel veel nieuwe graven. Ik lees wat er op sommige staat, mijn oudste dochter vraagt dan wie dat is, wat is er met hen gebeurd, waar zijn ze nu? En als het een kindje is dan wil ze weten of de mama en papa hem missen. Soms staat zij stil bij een graf en wil ze dit alles weten. We proberen dan samen te denken over wat er gebeurd zou zijn, enz…
Wat we ook mooi vinden is als je ziet met hoeveel liefde mensen een graf verzorgen, hun dierbare niet vergeten. Moet het dan echt Allerheiligen zijn om maar 1x in het jaar aan onze dierbaren te denken? Als je die graven ziet, zie je duidelijk dat dat niet zo is. En dan komen we aan graven waar precies niemand aan meer aan denkt. Ben je dan echt dood, als niemand nog aan je denkt, als je vergeten bent?
Voor mij is het belangrijk dat je regelmatig aan je dierbaren denk, Allerheiligen is een mooi gebaar om eventjes naar een graf te gaan en aan deze persoon te denken. Maar zou die persoon niet liever hebben dat je af en toe in de gekste plaatsen eventjes aan hen denkt? Bv. als je de afwas moet doen, of als je naar de winkel gaat, of gewoon als je naar de TV kijkt. En dat je regelmatig hun graf met echte liefde verzorgt en niet 1x in het haar omdat het moet, omdat anders andere mensen gaan zien dat je het graf van je dierbare niet verzorgt.
Dat heb ik rond Allerheiligen gezien, mensen zijn druk in de weer met het verzorgen van graven, bloemen kopen en een kaarsje voor erop. Want je moest maar eens met de vinger gewezen worden dat je het niet verzorgt.
Ik bezoek regelmatig het kerkhof bij ons in het dorp om de graven van mijn familie te verzorgen, of ik hun ken of niet. Samen met mijn dochter, gaan we bloemetjes platen en deze verzorgen. En natuurlijk vragen we ons dan af wat die persoon ervan denkt. Maar bij deze graven kennen we het verhaal, voor een stuk de persoon die daar ligt. Maar weten wat die nu doet en denk dat niet? En dat vragen we ons dan ook af.
En daarom denk ik dat het liedjes “Bright eyes” van de film Waterschip down zo mooi is, het deed me als jong meisje al nadenken over de dood. Waarom kwam dat zwart konijn de andere halen, waar gingen ze naartoe.
Bij Allerheiligen, denk ik vaak over mijn leven en wat ik tot nu toe heb meegemaakt daarom vind ik het filmpje van Aniboom “The piano” toepasselijk. Deze persoon blikt terug op zijn leven, terwijl hij piano speelt, heeft hij zijn kleinzoon zijn levensverhaal verteld?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten