Gisteren
zat ik samen met mijn dochters in trein, we waren naar de verschillende tuinen
aan het kijken. Een tuin was mooi groen, de andere dan weer klein/groot, dan
hadden we eentje met een zwembad. Er was zelfs eentje met heel veel onkruid,
een andere moest nog beginnen, er was nog niets, noem maar op zoveel
verschillen.
Toch
hebben ze 1 ding gemeen ze moesten allemaal van nul beginnen om iets van hun
thuis te maken.
En
dat moest God toch ook doen, Hij is toch ook vanaf nul begonnen om iets moois
van de aarde te maken.
Eigenlijk
doen wij mensen dit ook in ons leven, we beginnen toch ook vaak aan iets nieuws
en dan ook vanaf nul. Bv. een gezin stichten, met iemand in het huwelijksbootje
stappen of gaan samenwonen, enz…
Wat
ik uit Gen. 1 haal is dat als je iets moois wil hebben dan moet je er hard aan
werken om je doel te bereiken.
Af
en toe maak je een fout in je leven en dan neemt je leven een andere wending.
Net zoals in Gen. 2 dan moet je je fouten onder ogen zien, er iets uit leren en
weer aan een nieuw avontuur beginnen.
Gen.
2 staat ook voor loslaten, God moest Adam en Eva loslaten, net zoals veel
ouders hun kinderen moeten loslaten. Je moet je kinderen hun eigen fouten laten
maken, laat ze maar eens vallen, ze dan weer laten opstaan en hopen dat ze er
iets uit leren. Met vallen en opstaan maken wij mensen onze levensweg.
Dus
het komt er bij mij op neer, dat je moet werken om iets te bereiken in je
leven, hard werken, want je krijgt niets voor niets. Je moet je plaats kennen,
je moet leren loslaten. Af en toe moet je eens vallen en dan gewoon weer terug
opstaan en daar je les uit trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten