Levensbeschouwelijk aan de slag met Broederlijk Delen

Broederlijk Delen, zusterlijk opeten? Wie is er nu verantwoordelijk voor alle ellende in de wereld?

We willen wel allemaal delen in het leven, anderen helpen. Maar soms hebben we genoeg van al die acties, we denken dan “tja, dat komt toch nooit bij die arme mensen terecht, die organisaties houden dat allemaal voor zichzelf” of “dat helpt toch niet, ons geld komt toch niet tot bij die arme mensen, dat houden die rijke mensen daar achter voor zichzelf. Daarom zijn ze rijk” of “laten we eerst maar eens ons eigen landje helpen”.

Dat zijn allemaal uitspraken die ik al gehoord heb. Maar zijn deze uitspraken waar, is het broederlijk delen dat wij doen en zusterlijk opeten dat de organisaties en de rijke lui doen?

We halen er de Bijbel bij en zoeken naar wat verhalen over delen, Barmhartige Samaritaan, Jezus die het brood en de vissen deelt, de jonge rijke man, enz…

Is dit hetzelfde als wat die organisaties nu doen? Wat doen die organisaties nu eigenlijk? Wat spoort deze mensen nu aan om te helpen? Komt het overeen met wat we in de Bijbel terug vinden? Samen gaan we wat opzoekwerk doen. We werken hier rond in groepjes.

Misschien kan ik met andere lkr. hier rond samenwerken, stel nu de lkr. PAV. Hier kan ik vragen of zij wil kijken naar waar liggen die landen, wat is ontginning van de aarde, wat voor gevolgen heeft dat. Hoeveel kunnen wij samen opbrengen voor deze organisatie, wat kunnen wij doen. Wat voor materiaal hebben we dan nodig enz…

Dan gaan we ook opzoek naar verhalen over mensen die hier bij ons moeten gaan verhuizen omdat er een maatschappij is die iets met het land wil doen.

We gaan andere klassen informeren over onze plannen en waarom we dit willen doen.

We zetten ons actieplan in werking en we verzamelen geld in.

Daarna maken we de rekening, wat hebben we gedaan, wat heeft ons dat opgeleverd en leverde ons dat mentaal op?

Is iemand anders helpen zo simpel? Wat vonden de lln. er nu zelf van, wat zouden zij anders doen? Zouden ze ooit nog zoiets doen? 

3 TSO -> bronnen van leven:

-     1 Aangeven en illustreren hoe een groep, groot of klein, bron van leven of rem op leven kan zijn voor een persoon.

De mens als sociaal wezen

De dragende kracht van een groep

-     5 dragende levenservaringen aangeven en verwoorden

      Momenten van invloed

      Het omgaan met armen als bron van leven

      Mensen van invloed

Het scheppingsgeloof voor mij

Gisteren zat ik samen met mijn dochters in trein, we waren naar de verschillende tuinen aan het kijken. Een tuin was mooi groen, de andere dan weer klein/groot, dan hadden we eentje met een zwembad. Er was zelfs eentje met heel veel onkruid, een andere moest nog beginnen, er was nog niets, noem maar op zoveel verschillen.

Toch hebben ze 1 ding gemeen ze moesten allemaal van nul beginnen om iets van hun thuis te maken.

En dat moest God toch ook doen, Hij is toch ook vanaf nul begonnen om iets moois van de aarde te maken.

Eigenlijk doen wij mensen dit ook in ons leven, we beginnen toch ook vaak aan iets nieuws en dan ook vanaf nul. Bv. een gezin stichten, met iemand in het huwelijksbootje stappen of gaan samenwonen, enz…

Wat ik uit Gen. 1 haal is dat als je iets moois wil hebben dan moet je er hard aan werken om je doel te bereiken.

Af en toe maak je een fout in je leven en dan neemt je leven een andere wending. Net zoals in Gen. 2 dan moet je je fouten onder ogen zien, er iets uit leren en weer aan een nieuw avontuur beginnen.

Gen. 2 staat ook voor loslaten, God moest Adam en Eva loslaten, net zoals veel ouders hun kinderen moeten loslaten. Je moet je kinderen hun eigen fouten laten maken, laat ze maar eens vallen, ze dan weer laten opstaan en hopen dat ze er iets uit leren. Met vallen en opstaan maken wij mensen onze levensweg.

Dus het komt er bij mij op neer, dat je moet werken om iets te bereiken in je leven, hard werken, want je krijgt niets voor niets. Je moet je plaats kennen, je moet leren loslaten. Af en toe moet je eens vallen en dan gewoon weer terug opstaan en daar je les uit trekken.

Paulus

Eerlijk gezegd was ik niet zo bekend met Paulus en ergens was dat wel schandalig, gezien hij toch wel een heel belangrijke persoon was voor ons christenen.

Hij laat je ook zien hoe een mens kan veranderen en zijn passie voor iets kan vinden in de vreemdste plaatsen.

Eerst was hij een vervolger van de eerste christenen, eigenlijk was hij een vrij belangrijk en gevreesd persoon in zijn tijd, die Saulus. Ja eerst was hij Saulus, daarna werd hij onze Paulus. Hij vervolgde christenen, zo was hij bv. bij de steniging van Stefanus aanwezig.

Hij reisde naar Damascus en viel van zijn paard. Hij zag een helder licht en hoorde een stem. De stem van Jezus. Hij werd blind, maar als ik het verhaal van Paulus bekijk, dan moest hij wel blind worden om te kunnen zien wat hij eerst niet zag. Soms moeten wij toch ook eerst iets missen om te beseffen wat we missen of net niet missen.  Soms moeten wij toch ook een stap terug nemen om te reflecteren over dingen die we doen, want als je soms te dichtbij iets staat dan verlies je je weg, niet?

Dus hij werd blind en in Damascus kreeg hij een visioen waarin een man genaamd Ananias hem zal genezen. Ananias krijgt ook een visioen waarin hij Paulus zal genezen. Maar als Christen naar Paulus gaan was niet zo een geweldig idee in die tijd en toch doet Ananias het (na wat overtuiging van God).

Nu is Paulus bekeerd, hij gaat in tegen alles wat hij ooit geloofde, hij riskeert zelfs zijn leven. Hij schrijft brieven aan de Korintiërs. Hij blijft brieven schrijven, over liefde, over respect, over geloven. Hij vraagt zelfs vergiffenis voor de mensen die anderen vervolgen. Hij wil dat je in vrede leeft met alle mensen.

Maar door deze brieven te schrijven, geeft hij mensen inspiratie, moed om te geloven in moeilijke tijden. Want ik las in National Geographic dat de apostelen zich verdeeld hadden om zo in verschillende landen het woord van God te verkondigen. Om mensen te vertellen over Jezus. Zij verloren daar op 1 na hun leven mee en hun dood was niet bepaald pijnloos. Dus je moest wel heel gepassioneerd en geïnspireerd zijn in je geloof om je leven zo het spel te zetten. Dankzij mensen zoals Paulus en de andere apostelen is ons geloof gegroeid. Dankzij hun opoffering zijn wij vrij om te geloven.

Want als ik het goed heb werd zelfs Paulus veroordeeld.

Maar ik moet toegeven dat mijn zoektocht naar Paulus nog lang niet gedaan is. Ik heb nog veel te leren over hem en daar ben ik nu mee bezig.

Maar wat ik nu wel al begrijp over Paulus is dat hij een man is die alles op alles zette om mensen te helpen, te begeleiden in hun zoektocht naar geloven. Hij was en is nog altijd een inspiratie voor velen. Hij zorgde voor anderen en geloofde erin dat iedereen kon geloven. Je kon tot God komen als je in Jezus geloofde. Ja, bij Paulus stond Jezus centraal, hij heeft hem wel niet gekend, maar zijn geloof was sterk genoeg om over Jezus te vertellen.

Wereldgodsdiensten

Zoveel verschillende godsdiensten, ik kon mijn ogen niet geloven toen ik alleen nog maar naar de verschillenden groepen van het christendom keek.

Of ik me goed voel bij al deze verschillende geloven? Neen, eigenlijk niet, kijk nu naar Jehova, wie ontzegt nu bv. een kind het recht op hulp van een dokter. Wat is er zo slecht aan de wetenschap, denken ze echt dat God dit niet wil. Als God dit niet wou dan waren wij mensen toch niet zover gekomen in de wetenschap dan dat wij nu zijn.

Maar ik heb vanalles gevonden zo is er Lou de Palingboer, iemand die zogezegd God gezien had en hij werd dan God. Dat er mensen zijn die in zo sektes gaan leven, die al hun bezittingen opgeven om iemand te volgen. En sommige sektes verlangen dan dat je je leven laat voor hen. Zou God dat nu van iemand verlangen? In de Katholieke kerk is zelfmoord toch een zonde? In deze sektes sporen ze mensen hiertoe aan. Als ik aan een sekte denk dan denk ik ook aan die Scientology, waar al die Hollywoodsterren zich in bevinden. Is dat ook niet gewoon een groot gelddoenerij? Laatst was er een documentaire op T.V. waar mensen getuigden dat ze alles kwijt waren gespeeld aan deze groep en als je niet genoeg geld had dan kwam je ook niet hoog genoeg in deze groep. Ze vragen ook echt al je bezittingen. Welke kerk vraagt nu om al je bezittingen aan hen te geven? OK, Jezus zei tegen die rijke jongeman dat hij zijn bezittingen moest verdelen onder de armen, maar Jezus heeft nooit gezegd, “geeft maar aan mij”. Jezus, werd zelfs kwaad in de tempel toen hij zag hoe de kooplieden geld van de mensen aftroggelde in naam van geloof.

Maar ik vind het wel geweldig om te horen dat er godsdiensten zijn die eigenlijk heel fel op elkaar lijken. Dat we dezelfde roots hebben als het Jodendom en de Islam, dat is toch gewoonweg prachtig.

Zelfs het Boeddhisme komt van het Hindoeïsme. Als je dan nog maar kijkt naar wat er in het christendom allemaal gebeurd is Hendrik VIII neemt afstand van Rome en begint zij eigen kerk zodat hij kan scheiden. Orthodoxen nemen een andere weg dan de Rooms Katholieken. Zo zie je maar je hebt wel 1 geloof, maar toch geloof je anders. Iedereen gelooft anders, zelfs al zit je in dezelfde groep, nog kan je anders omgaan met je geloof. Dat is net het mooie, die vrijheid die je hebt om anders te mogen zijn. Dat vind ik dan weer niet terug in die sektes, sorry, maar daar verlangen ze volgens mij dat iedereen volgens 1 iemand gelooft. Daar is volgens mij geen vrijheid.

Maar om te horen hoe 1 iemand ziet dat er mensen zijn die lijden, die het niet akkoord is met zijn geloof. Die 1 iemand heeft het lef om zich van zijn groep te scheiden en zijn manier van geloven op de eerste plaats te zetten, zonder dat hij iemand anders hiertoe dwingt. Dat is toch mooi aan het Boeddhisme.

Het Hindoeïsme daar kan ik me moeilijker in terug vinden, die Goden zijn allemaal mooi. Maar dat kastensysteem, neen, daar heb je mij verloren. Iedereen is toch gelijk, God maakt toch geen verschil in of je nu arm of rijk bent. Zolang als je maar goed was tijdens je leven, goed voor andere dat maakt het verschil voor God.

Dat vind ik wel mooi aan de Islam, dat zij geld afgeven voor mensen die het niet zo goed hebben. Dat is pas je geloof delen, iedereen een gelijke kans geven door de armen te steunen. En hoe zij kunnen vasten, amaai, ik had altijd zoveel respect voor mijn moslim collega. Hij gaf vaak toe dat de ramadan zwaar was. Maar hij hield vol omdat hij geloofde.

Maar dat Joods volk dat blijf ik toch maar raar vinden. Intrigerend dat wel, ik wil gerust wel meer weten over bv. de Kabbala. Ik vind hen wel raar en afstandelijk, maar ik wil meer weten over hen. Een reden is voor de handliggend, de roots die we delen, dat spoort mijn nieuwsgierigheid al aan. Maar ook het waarom zijn ze zo anders dan wij. Dat vraag ik me af, hoe leven zij met zoveel regeltjes. Regeltjes waar wij niet bij stilstaan, zijn voor hen van essentieel belang.

Maar hoe je het ook draait of keert, iedereen gelooft anders. De wereld is mooi zolang dat we respect kunnen opbrengen voor het anders zijn en het anders geloven.

Geloven is nu eenmaal een heel persoonlijk ding.